صداقت و سیمای صادقین در قرآن و حدیث صفحه 196

(278) صداقت و سيماي صادقين

در نهج البلاغه نيز در موارد متعددي حضرت علي عليه‌السلام بر صداقت خويش قسم ياد نموده و خداوند را بر صداقت خويش گواه گرفته از جمله مي‌فرمايند: «وَاللّه‌ِ ما كَتَمْتُ وَ شْمَةً وَ لا كَذَبْتُ كِذْبَةٌ وَ لَقَدْ نُبِّئْتُ بِهذَاالْمَقامِ وَ هذَاالْيَوْمِ»(2) به خدا سوگند كه هيچ حقيقتي را كتمان نمي‌كنم و سخني به دروغ نمي‌گويم و هر آينه پيش از اين روزگار خبر ايــن وضع و زمـان به من داده شده بود.

«وَ الَّــذي بَعَثَهُ بِالْحَــقِّ وَ اصْطَفاهُ عَلَي الْخَلْقِ ما اَنْطِقُ اِلاّ صادِقا»(3)

سوگند به هم اويي كه به حق معبودش كرد و بر تمامت خلق برگزيدش، جز به راستي سخن نمي‌گويم.

«وَ قَدْ عَلِمْتُمْ مَوْضِعي مِنْ رَسُولِ‌اللّه‌ِ صلي‌الله‌عليه‌و‌آله بِالْقَرابَةِ الْقَريبَةِ وَ الْمَنْزِلَةِ الْخَصيصَةِ وَضَعَني في حِجْرِهِ وَ أَنَا وَليدٌ، يَضُمُّني اِلي صَدْرِهِ وَ يَكْنِفُني في فَراشِهِ وَ يَمْسُّني جَسْدَهُ وَ يَشُمُّني عَرْفَهُ وَ كانَ يَمْضَغُ الشَّيْ‌ءَ ثُمَّ يُلْقِمُنيـهِ، وَ مــا وَجَــدَلــي كِــذْبَــةً في قَــوْلٍ وَ لا خَطْلَــةً في فِعْلٍ». (4)

و شما خود در پيوند من با رسول خدا صلي‌الله‌عليه‌و‌آله هم به دليل خويشاوندي نزديك و هم به سبب منزلتي ويژه جايگاه مرا مي‌شناسيد، او مرا از روزهايي كه نوزادي بودم به دامن مي‌نشاند و به سينه مي‌چسباند در بستر خويش پناهم مي‌داد بدنش را به بدنم مي‌ساييد و از عطر دل‌آويــزش بهره‌مند مي‌ساخت، لقمه را مي‌جويد و در دهانم مي‌گذاشت و هرگـز در گفتارم دروغـي نشنيد و در كردارم خطايي نديد.

1- مكارم، «پيام قرآن»، 9/320.
2- نهج البلاغه، خ /16 .
3- خ / 174 .
4- نهج البلاغه، خ /234.