صداقت و سیمای صادقین در قرآن و حدیث صفحه 212

پاداش اخروي صادقين (301)

گستردگي مفهــوم اين آيه به قــدري است كه تمــام مواهب معنوي و نعمت‌هــاي مادي را شامــل مي‌شود، آن‌چه در تصور و وهم ما بگنجــد يـا نگنجــد؟

بعضي در اين‌جا سؤالي مطرح كرده‌اند كه آيا اگر آن‌ها تقاضاي مقامات انبياء و اوليـاء برتر از خـود را بكنند نيز به آن‌ها داده مي‌شود؟

غافل از اين كه بهشتيان چون چشم حقيقت بين دارند هرگز به فكر چيزي كه بر خلاف حق و عدالت و بر خلاف اصل توازن شايستگي‌ها و پاداش است نمي‌افتند.

به تعبير ديگر امكان ندارد افرادي كه در درجات متفاوت در ايمان و عمل هستند جزاي مشابهي داشته باشد. بهشتيان چگونه آرزوي محال مي‌كنند؟ و در عين حال آن‌ها از نظر روحي چنان هستند كه به آن‌چه دارنــد راضيند و هيچ‌گونــه حسد و رشـك بر وجود آنان حاكم نيست.

مي‌دانيم پاداش‌هاي آخرت و حتي تَفَضُّل‌هاي الهي بر اساس شايستگي‌هايي است كه انسان در اين دنيا كسب مي‌كند، كسي كه مي‌داند ايمان و عملش در اين دنيا در سر حد ايمان و عمل ديگران نبوده هرگز آرزوي مقام آن‌ها را نخواهد كرد چرا كه يك آرزوي غيــرمنطقـي است.(1)

تعبيــر «عِنْدَ رَبِّهِمْ» (نزد پروردگارشان) بيان نهايت لطف الهي درباره آن‌هــا است گويي هميشــه ميهمان او هستنــد و هر چه بخـواهنـد نــزد او دارند.