صداقت و سیمای صادقین در قرآن و حدیث صفحه 50

(66) صداقت و سيماي صادقين

آزاده‌اي مطلق گردد. هنگامي كه اين آزادگي حاصل شود دل فارغ و آماده مي‌شود تا بندگي خداوند در آن جاي گيرد. اين بندگي او را به خدا و محبت او مشغول مي‌كنــد و باطــن و ظاهر او را به طاعت او پايبند مي‌سازد و او مراد و مقصودي جــز خــداونــد نخواهد داشت.

سپس هرگاه از اين حد بگذرد به مقامي عالي‌تر كه آن را حريت (از نفس) مي‌نامند مي‌رسد و در اين مقام از خودي خود و اراده و خواست‌هايش در برابر خداوند آزاد مي‌شود و در آن چه حق‌تعالي برايش مي‌خواهد اعم از آن كه تقربش به دنيا دهد يا دورش كند قانع مي‌شود و اراده‌اش در اراده خداوند فاني مي‌شود او بنده‌اي خواهد بود كه از غير خدا آزاد گرديده سپس بازگشته و از نفس خويش نيز آزاد شده و از آن حريت يافته و در نتيجه براي نفس خود مفقود و براي آقا و مولاي خود موجود شده است. اگر او را حركت دهد حركت مي‌كند و اگر او را ساكن گرداند ساكن مي‌شود، اگر او را گرفتار كند راضي است و در او امكاني براي طلب و خواهش يا اعتراض باقي نيست، بلكه او در برابر خداوند مانند مرده در برابر غسّال است و اين منتهاي صدق در عبوديت است. بنابراين بنده حق كسي است كه وجودش براي مولايش باشد نه براي نفسش و البته اين درجه صديقان است اما حريت از غيرخدا درجــه صادقان مي‌باشد. (1)

مراتب صدق (67)

2 ـ صدق نيت