صداقت و سیمای صادقین در قرآن و حدیث صفحه 85

إِنَّ اللّه‌َ أَحَبَّ الْكِــذْبَ فِي الاْءِصْــلاحِ وَ أَبْغَـضَ الصِّـدْقَ فِـي الْفَسـادِ...».(1)

اي علي عليه‌السلام خداوند دروغ مصلحت‌آميز را دوست دارد و از راست فتنه‌انگيز بيزار است... .

معاوية به عمار از امام صادق عليه‌السلام نقل مي‌كند كه فرمود: «أَلْمُصْلِحُ لَيْسَ بِكَـذّابٍ»(2). كسي كه به خاطر اصلاح دروغ بگويد دروغگو نيست.

اين حديث اشعار مي‌دارد بر اين كه اصرار شخص مصلح بر دروغ مــوجــب نمي‌شــود او را كــذّاب بنامد و در حديث ديگر عيسي بن حســان از امـام صادق عليه‌السلام نقل مي‌كنــد كــه آن حضــرت فــرمــود:

«كُــلُّ كِــذْبٍ مَسْئُــولٌ عَنْــهُ صــاحِبُــهُ يَوْما إِلاّ كِذْبا في ثَلاثَةٍ... وَ رَجُلٌ أَصْلَحَ بَيْنَ اثْنَيْنِ يُلْقــي هــذا بِغَيْرِ ما يُلقي بِهِ هذا يُريدُ بِذلِكَ الاْءِصْــلاحَ مـا بَيْنَهُما».(3)

هر دروغي روزي صاحبش درباره آن بازخواست خواهد شد مگر در سه مورد... يكي از آن موارد شخصي است كه مي‌خواهد ميان دو نفر اصــلاح كنــد پيش اين چيزي و نزد آن چيزي ديگر مي‌گويد كه ميان آن‌هــا الفت ايجاد كند.

در اين جا مقصود از مصلحت، صلح و آشتي ميان مؤمنان است نه مصلحت شخصي و اغراض خصوصي و اصلاح ميان مردم به اندازه‌گيري مهم است كه امام صادق عليه‌السلام براي اين كار از مال خود

1- العاملي، وسائل‌الشيعه،8، 578.
2- العاملي، وسائل‌الشيعه،8، 578.
3- العاملي، وسائل‌الشيعه،8، 579.