صداقت و سیمای صادقین در قرآن و حدیث صفحه 96

اين معيارها كه قرآن براي شناخت مؤمنان راستين از دروغ‌گويان متظاهر به اسلام بيان كرده معياري است روشن و گويا براي هر عصر و زمان، براي جداسازي مؤمنان واقعي از مدعيان دروغين و براي نشان دادن بي‌ارزش بودن ادعاي كساني كه همه جا دم از اسلام مي‌زنند و خــود را طلبكــار پيــامبــر صلي‌الله‌عليه‌و‌آله مي‌دانند ولي در عمل آن‌ها، كمترين نشـانـه‌اي از ايمـان و اســلام ديــده نمي‌شود.

در مقابل كساني هستند كه نه تنها ادعايي ندارند بلكه همواره خود را مقصر مي‌شمرند و در عين حال در ميدان ايثار و فداكاري از همه پيشگام‌ترند.

و اگر اين معيار قرآني را براي سنجش مؤمنان واقعي به كار بريم معلوم نيست از انبوه ميليون‌ها ميليون مدعيان اسلام چه اندازه مؤمن واقعي هستند و چه مقدار مسلمانان ظاهري.(2)

ما هم دعوي ايمان مي‌كنيم ولي ايمان دروغي و بي‌حقيقت، با لفظ مي‌گوئيم اما از معني بي‌خبريم، مسلمانيم و از عمل دور، مؤمنيم و از آثار ايمان بي‌بهره، در عبادت سست و از اخلاق حميده دور و از حقايق ديني و علوم قرآني بي‌بهره، ما حاضر نيستيم به خاطر طرفداري از حق كوچك‌ترين صدمه و كمترين ناملايم و زحمت را به خود هموار كرده و مقدار ناقابلي از مال و از راحتي و از عنوان و از منافع شخصي خود در

(130) صداقت و سيماي صادقين

اين راه صرف كنيم ولي اولياي خدا در راه حق كمترين ارزشي براي جان و مال و عنوان خود قائل نبوده و از هرگونه فداكاري و از خود گذشتگي كوچك‌ترين مضايقه و دريغي نداشتند.

زهير بن قين، هنگامي كه حضرت سيدالشهداء عليه‌السلام مي‌خواستند از اصحاب خود رفع بيعت نمايند عرض مي‌كند: «وَ اللّه‌ُ يَابْنَ رَسُولِ اللّه‌ِ لَوَدَدْتُ أَنّي قُتِلْتُ ثُمَّ نُشِرْتُ أَلْفَ مَرَّةٍ وَ أَنَّ اللّه‌َ تَعالي قَدْ وَقَعَ الْقَتْلَ عَنْكَ وَ عِنْ هْؤُلاءِ الْفِتْيَةِ مِنْ إِخْوانِكَ وَ وَلَدِكَ وَ أَهْلِ بَيْتِكَ».

قســم بــه خــدايــم اي پــس پيغمبــر خــدا دوســت مي‌داشتم كه هزار مرتبه كشته و زنده شوم و با كشته شدن من خداوند اين بلاء را از وجــود مقــدس تــو و از جــوانــان هاشمي و از برادران نازنين و اولاد گــرامــي و اهـل بيت شما برطرف سازد.(1)