عاشورا ریشه‌ها، انگیزه‌ها، رویدادها، پیامدها صفحه 110

وی فردی رفاه طلب، خوشگذران و اهل ریخت و پاش بود. شیوه حکومتی وی مورد اعتراض مسلمانان قرار گرفت؛ ولی عثمان به اعتراضات ترتیب اثری نداد. «1»

یکی دیگر از فرمانداران عثمان از قبیله بنی امیّه، «عبداللّه بن ابی سرح» برادر رضاعی عثمان بود. وی از سوی عثمان والی مصر شد.

درباره وی نوشته‌اند: او از دشمنان سرسخت رسول خدا صلی الله علیه و آله بود که آن حضرت را مورد استهزا قرار می‌داد و از این رو، رسول خدا فرمود: خون او هدر است، هر چند به پرده خانه کعبه چسبیده باشد.

به همین دلیل، وی مدّتی فراری بود، تا آن‌که پس از مدّتی به مکّه آمد و به عثمان پناهنده شد و عثمان نیز او را پنهان نمود. آنگاه وی را در فرصتی مناسب نزد رسول خدا آورد و برای او شفاعت کرد. رسول اکرم صلی الله علیه و آله پس از سکوتی او را عفو کرد. پس از آن‌که عثمان به اتّفاق عبداللّه خارج شد، رسول خدا فرمود: این سکوت من برای آن بود که کسی برخیزد و او را گردن بزند ....

او پس از آن‌که به ظاهر اسلام آورد، مرتدّ شد.

عبداللّه بن ابی سرح به هنگام فرمانداری مصر، با ستم و بیدادگری با مردم رفتار می‌کرد و همین سبب شکایت مصریان از وی نزد عثمان شد. «2»

مروان بن حکم مشاور عالی عثمان ..... ص : 135

از دیگر امویان که نقش بسزایی در تصمیم‌گیری‌های عثمان داشت، مروان بن حکم بود.

عثمان در سال‌های نخستین حکومت خویش، عموی خود «حَکَم بن ابی العاص» و پسرش «مروان بن حکم» را که طرید (تبعیدی) رسول خدا صلی الله علیه و آله بودند، به مدینه بازگرداند.

__________________________________________________
(1). رجوع کنید به: تاریخ طبری، ج 3، ص 319 و حیاة الامام الحسین بن علی علیه السلام، ج 1، ص 344- 345
(2). رجوع کنید به: تاریخ طبری، ج 3، ص 341؛ اسد الغابة، ج 3، ص 173؛ مختصر تاریخ دمشق، ج 12، ص 224- 226 و حیاة الامام الحسین بن علی علیه السلام، ج 1، ص 351- 352