عاشورا ریشه‌ها، انگیزه‌ها، رویدادها، پیامدها صفحه 155

د) ترویج ناسزاگویی به علی علیه السلام ..... ص : 183

معاویه به پرده پوشی فضایل علی علیه السلام و ترویج فضایل ساختگی سایر خلفا و بعضی از صحابه اکتفا نکرد، بلکه به سبّ و ناسزا گویی آن حضرت روی آورد و آنچه را که پیش از آن، میان مردم شام سنّت ساخته بود، به سایر بلاد اسلامی نیز گسترش داد و به سبّ و لعن امیرمؤمنان علیه السلام در محافل و مجالس و برفراز منبرها و در خطبه‌های نماز جمعه فرمان داد.

مرحوم علّامه امینی با استناد به منابع معتبر اهل سنّت می‌نویسد:

«معاویه پیوسته اصرار داشت که روایاتی در نکوهش مقام امیرمؤمنان علی علیه السلام جعل کند و این کار را آن قدر ادامه داد که کودکان شام با آن خو گرفتند و بزرگ شدند و بزرگسالان به پیری رسیدند. هنگامی که پایه‌های بغض و عداوت نسبت به اهل‌بیت علیهم السلام در قلوب ناپاکان محکم شد، سنّت زشت لعن و سبّ مولا علی علیه السلام را به دنبال نمازهای جمعه و جماعت و بر منابر، در همه جا، حتّی در محل نزول وحی یعنی مدینه رواج داد. «1»

«جاحظ» نقل می‌کند که معاویه در پایان خطبه نماز، با کلماتی زشت «2»، علی علیه السلام را مورد سبّ و لعن قرار می‌داد و آنگاه همین جملات را طیّ بخش نامه‌ای به همه بلاد اسلامی فرستاد، تا خطبای جمعه! نیز هماهنگ با او این گونه آن حضرت را لعن نمایند. «3»

همچنین نقل شده است که معاویه در قنوت نماز خویش علی، حسن و حسین علیهم السلام را لعن می‌کرد. «4»

__________________________________________________
(1). الغدیر، ج 2، ص 101- 102
(2). این کلمات را ابن ابی الحدید در شرح خود (ج 4، ص 56) به نقل از جاحظ آورده است که به علّت‌زشتی این کلمات، از نقل آن خودداری می‌کنیم
(3). شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید، ج 4، ص 56- 57
(4). تاریخ طبری، ج 4، ص 52 و بحارالانوار، ج 23، ص 169