عاشورا ریشه‌ها، انگیزه‌ها، رویدادها، پیامدها صفحه 158

این برنامه تا زمان عمربن عبدالعزیز ادامه داشت و آثار منفی آن هر روز آشکارتر می‌شد؛ تا آن که وی در زمان خلافت خویش (سال 99 هجری) طیّ بخش‌نامه‌ای به همه بلاد اسلامی دستور لغو این سنّت زشت را صادر کرد. «1»

آری؛ بنی‌امیّه برای کتمان سابقه زشت خود و جلوگیری از نشر فضایل علی علیه السلام و در نتیجه گرایش مردم به «خطّ علوی» به سبّ و لعن آن حضرت روی آوردند. در واقع، آنان ادامه حکومت جنایت‌بار خویش را بر پایه چنین سنّتی استوار می‌دیدند.

این نکته‌ای است که «مروان بن حکم» بدان تصریح کرده است.

در تاریخ می‌خوانیم که وقتی از «مروان حکم» سؤال شد که چرا شما علی را سبّ و لعن می‌کنید؟ و این کار چه نفعی برای شما دارد؟ پاسخ داد:

«لَا یَسْتَقِیمُ لَنَا الْأَمْرُ إِلَّا بِذَلِکَ؛ حکومت ما جز با این کار سامان نمی‌یابد». «2»

آنان با طرح و گسترش چنین حرکت زشت و ناجوانمردانه‌ای، آزار، کشتن و اسارت خاندان هاشمی را برای مزدوران خویش امری ساده و حتّی مورد رغبت و پسندیده می‌ساختند و در پناه آن به اهداف شوم دنیاطلبانه خویش دست می‌یافتند.

4- به شهادت رساندن امام حسن مجتبی علیه السلام ..... ص : 186

معاویه می‌دانست که با وجود امام حسن علیه السلام نمی‌تواند به سادگی به اهداف شوم دراز مدّت خویش و تثبیت خلافت در خاندان اموی دست یابد؛ مخصوصاً که در پیمان نامه صلح او با امام مجتبی علیه السلام آمده بود که معاویه پس از خویش، کسی را برای

__________________________________________________
(1). کامل ابن اثیر، ج 5، ص 42 و شرح نهج‌البلاغه ابن ابی الحدید، ج 4، ص 58. (برای آگاهی بیشتر از ماجرای سنّت معاویه و پیروانش در سبّ و لعن مولا علیه السلام رجوع کنید به: الغدیر، ج 2، ص 101 به بعد و ج 10، ص 257 به بعد؛ شرح نهج‌البلاغه ابن ابی الحدید، ج 4، ص 56 به بعد؛ پیام امام امیرالمؤمنین علیه السلام، ج 2، ص 652 و دائرة المعارف الاسلامیة الشیعیة، ج 1، ص 59)
(2). رجوع کنید به: انساب الاشراف، ج 2، ص 407؛ شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید، ج 13، ص 220 و الغدیر، ج 7، ص 147، ج 8، ص 264 و ج 9، ص 392