عاشورا ریشه‌ها، انگیزه‌ها، رویدادها، پیامدها صفحه 296

ناگهان دیدم خون در آن می‌جوشد پس فریادی کشیدم. «1»

28- پایان این راه شهادت است! ..... ص : 333

حمزة بن حمران یکی از یاران امام صادق علیه السلام می‌گوید: درباره رفتن امام حسین علیه السلام و ماندن محمّد بن حنفیّه (در مدینه) گفتگو می‌کردیم؛ امام صادق علیه السلام فرمود: «ای حمزه، من خبری به تو می‌دهم ولی پس از این درباره آن چیزی مپرس.

هنگامی که امام حسین علیه السلام از (برادرش محمّد بن حنفیّه) جدا شد و آهنگ حرکت کرد، کاغذی خواست و در آن نوشت:

«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ. مِنَ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیِّ بْنِ أَبی طالِبٍ إِلی بَنی هاشِمٍ، أَمَّا بَعْدُ، فَإِنَّ مَنْ لَحِقَ بی مِنْکُمْ اسْتَشْهَدَ، وَ مَنْ تَخَلَّفَ لَمْ یَبْلُغْ مَبْلَغَ الْفَتَحِ وَ السَّلامُ؛ بسم اللَّه الرحمن الرحیم، از حسین بن علی بن ابی طالب علیه السلام به همه بنی هاشم: امّا بعد، هر کس از شما به من بپیوندد، شهید خواهد شد، و هر کس چنین نکند، به پیروزی نخواهد رسید. والسلام». «2»

***

این خبر کوتاه و پرمعنی نشان می‌دهد که امام علیه السلام از همان آغاز، پایان راه را می‌دید، و علی رغم پندارهای نا درست کسانی که از وسعت بینش و آگاهی امامان علیهم السلام اطّلاعی ندارند، به ما می‌گوید امام علیه السلام با علم به این که فرشته شهادت در انتظار او است از مدینه حرکت کرد.

آری؛ او به خوبی می‌دانست که برای ترک بیعت با یزید به خاطر حفظ و پاسداری از اسلام چه بهای گرانی را باید بپردازد و این، عظمت مقام آن حضرت را شفّاف‌تر نشان می‌دهد.

__________________________________________________
(1). بحارالانوار، ج 44، ص 331- 332 و ج 45، ص 89، ح 27 و الخرائج والجرائح، ج 1، ص 253
(2). ملهوف (لهوف)، ص 128- 129؛ بحارالانوار، ج 44، ص 330 و ج 45، ص 84- 85 و کامل الزیارات، ص 76 (با مختصر تفاوت)