عاشورا ریشه‌ها، انگیزه‌ها، رویدادها، پیامدها صفحه 320

قطعه قطعه شد و به شهادت رسید. «1»

***

این نامه به خوبی نشان می‌دهد که مردم کوفه دست بیعت در دست نماینده امام علیه السلام مسلم بن عقیل گذارده بودند، امام علیه السلام چون از روحیّه ضعیف کوفیان و سابقه پیمان شکنی آنان آگاهی داشت، این نامه را برای تقویت روحیّه آنها نوشت، شاید این بار بر سر پیمان خود بایستند و به این امید که امام علیه السلام به زودی به آنها می‌پیوندند در کنار «مسلم» باشند و مقاومت کنند واگر چنین می‌کردند، اوضاع شکل دیگری به خود می‌گرفت.

گرچه فرستاده امام علیه السلام دستگیر و شهید شد؛ ولی او در واقع رسالت خود را انجام داد و از فراز قصر دارالاماره گفتنی‌ها را گفت، ولی مردم بزدل و عافیت طلب کوفه گویی این پیام صریح را نشنیدند، و سرانجام مسیر خود را به سوی تسلیم و ذلّت تغییر دادند.

43- قیام برای احیای حق ..... ص : 357

محدّث معروف «دینوری» نقل کرده است: امام حسین علیه السلام هنگامی که از «بطن الرمّه» راه افتاد و با عبداللَّه بن مطیع «2» که از عراق می‌آمد، برخورد کرد. وی به امام علیه السلام

__________________________________________________
(1). تاریخ طبری، ج 4، ص 297؛ ارشاد مفید، ص 418 و بحارالانوار، ج 44، ص 369- 370 (با مختصر تفاوت)
(2). «عبداللَّه بن مطیع» در زمان پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله به دنیا آمد. و همانند عموم مردم در جامعه پر التهاب‌صدر اسلام نشو و نمو یافت. در ماجرای حرّه- هنگام یورش سپاه یزید به مدینه و قتل عام مردم آن شهر- از مدینه گریخت و به سپاه عبداللَّه بن زبیر در مکّه پیوست. در زمان محاصره اوّل خانه خدا توسّط سپاه یزید و نیز در زمان محاصره دوم توسّط سپاه حجّاج بن یوسف ثقفی در کنار ابن زبیر به دفاع برخاست. وی سرانجام از سوی ابن زبیر به حکومت کوفه منصوب شد ولی پس از اوج گرفتن قیام مختار از کوفه به بصره نزد مصعب بن زبیر گریخت و از شرم به مکّه نزد عبداللَّه بن زبیر بازنگشت. (مراجعه شود به: اسدالغابة، ج 3، ص 262؛ کامل ابن‌اثیر، ج 4، ص 217 و طبقات ابن سعد، ج 5، ص 144- 145)