عاشورا ریشه‌ها، انگیزه‌ها، رویدادها، پیامدها صفحه 322

خَفْقَةً فَرَأَیْتُ فارِساً عَلی فَرَسٍ وَقَفَ عَلَیَّ فَقالَ: یا حُسَیْنُ! إِنَّکُمْ تَسْرَعُونَ الْمَسیرَ وَ الْمَنایا بِکُمْ تَسْرَعُ إِلَی الْجَنَّةِ؛ فَعَلِمْتُ أَنَّ أَنْفُسَنا نُعِیَتْ إِلَیْنا؛ فرزندم! این زمان، ساعتی است که خواب آن دروغ نیست. در خواب دیدم اسب سواری در برابرم ایستاد و گفت: «ای حسین! شما شتابان می‌روید و مرگ با شتاب شما را به بهشت می‌برد!»، پس دانستم که از مرگ ما خبر می‌دهد».

علی اکبر عرض کرد: «یا أَبَتِ أَفَلَسْنا عَلَی الْحَقِّ؛ پدر جان! آیا ما بر حق نیستیم؟!».

امام علیه السلام فرمود: «بَلی یا بُنَیَّ وَالَّذِی إِلَیْهِ مَرْجَعُ الْعِبادُ!؛ آری، فرزندم! سوگند به خدایی که بازگشت همه بندگان به سوی اوست، بر حقّیم».

علی اکبر علیه السلام عرض کرد: «إذاً لَانُبالی بِالْمَوتِ؛ پس، از مردن باکی نداریم».

امام حسین علیه السلام فرمود: «جَزاکَ اللَّهُ یا بُنَیَّ خَیْرَ ما جَزی بِهِ وَلَداً عَنْ والِدٍ؛ خداوند به تو بهترین پاداشی که از ناحیه پدری به فرزندش داده می‌شود، عطا فرماید». «1»

به یقین امام علیه السلام برای خود گریه نمی‌کرد، زیرا در سخنان پیشین آن حضرت، استقبال از شهادت کراراً آمده بود، و این خواب مطلب جدیدی در این زمینه نداشت، گریه امام علیه السلام یا به حال فرزندان و اصحاب بود، یا به حال اسلام و مسلمین.

و در هر حال آزمون بزرگی برای فرزند رشیدش علی اکبر علیه السلام بود، پاسخ شجاعانه و مخلصانه او نیز همه چیز را روشن ساخت، و نشان داد این خاندان در مسیر حق، از هیچ چیز باک ندارند، و از خبر شهادت در اضطراب فرو نمی‌روند بلکه با آغوش باز از آن استقبال می‌کنند.

45- بنی امیّه در تعقیب امام علیه السلام ..... ص : 359

در منزلگاه «ثعلبیّه» مردی به نام «اباهرّه ازدی» به محضر امام علیه السلام شرفیاب شده سلام کرد و گفت: ای فرزند رسول خدا! چه چیزی سبب شد که از حرم خدا و حرم جدّت محمّد صلی الله علیه و آله بیرون آمدی؟