عاشورا ریشه‌ها، انگیزه‌ها، رویدادها، پیامدها صفحه 323

امام علیه السلام فرمود:

«یا أَبا هِرَّةَ! إِنَّ بَنِی أُمَیَّةَ أَخَذُوا مالی فَصَبَرْتُ، وَ شَتَمُوا عِرْضی فَصَبَرْتُ، وَ طَلَبُوا دَمِی فَهَرَبْتُ، وَ أَیْمُ اللَّهِ یا أَبا هِرَّةَ لَتَقْتُلَنِی الْفِئَةُ الْباغِیَةُ! وَ لَیَلْبِسَنَّهُمُ اللَّهُ ذُلًاّ شامِلًا وَ سَیْفاً قاطِعاً، وَ لَیُسَلِّطَنَّ اللَّهُ عَلَیْهِمْ مَنْ یُذِلَّهُمْ حَتّی یَکُونُوا أَذَلَّ مِنْ قَوْمِ سَبَأٍ إِذْ مَلِکَتْهُمْ امْرَأَةٌ مِنْهُمْ فَحَکَمَتْ فِی أَمْوالِهِمْ وَ دِمائِهِمْ».

«ای اباهرّه! بنی امیّه دارایی‌ام را تصرّف کردند و من شکیبایی کردم، حرمتم را شکستند، صبر کردم، در صدد ریختن خونم بودند، به ناچار از آنان دور شدم؛ و سوگند به خدا! ای اباهرّه! گروهی ستمگر مرا خواهند کشت؛ ولی به یقین، خداوند لباس ذلّتِ فراگیر بر آنان خواهد پوشانید و شمشیر برّنده‌ای را بر آنان خواهد کشید و خداوند کسی را بر آنان مسلّط خواهد کرد که از قوم سبأ خوارتر گردند همان قومی که زنی زمامدارشان بوده و بر مال و جانشان حکم می‌راند». «1»

46- امام حسین علیه السلام مردم را برای بازگشت آزاد می‌گذارد ..... ص : 360

هنگامی که امام علیه السلام به منزلگاه «زباله» «2» رسید، خبر شهادت برادر رضاعی‌اش- عبداللَّه بن یقطر (علاوه بر شهادت مسلم و هانی)- را شنید، نوشته‌ایی را بیرون آورد و برای مردم خواند:

«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ أَمَّا بَعْدُ؛ فَقَدْ أَتانا خَبَرٌ فَضیعٌ! قَتْلُ مُسْلِمِ بْنِ عَقیلٍ وَ هانِی بْنِ عُرْوَةَ وَ عَبْدُاللَّهِ بْنِ یَقْطُرَ، وَ قَدْ خَذَلَتْنا شیعَتُنا، فَمَنْ أَحَبَّ مِنْکُمُ الْإِنْصِرافَ فَلْیَنْصَرِفْ، لَیْسِ عَلَیْهِ مِنَّا ذِمامٌ؛ به نام خداوند بخشنده مهربان، امّا بعد! خبر ناگوار شهادت مسلم بن عقیل و هانی بن عروه و عبداللَّه بن یقطر به ما رسید، شیعیان ما از یاری‌مان دست کشیدند، پس هر کس از شما بخواهد برگردد می‌تواند. هیچ بیعتی از ما بر عهده او نیست».

به دنبال این سخنان، مردم از چپ و راست از اطراف امام پراکنده شدند، تنها همان

__________________________________________________
(1). مقتل الحسین خوارزمی، ج 1، ص 226؛ فتوح ابن‌اعثم، ج 5، ص 123- 124 و بحارالانوار، ج 44، ص 367- 368
(2). زباله، منزلگاهی است معروف، در مسیر کوفه به مکّه، نزدیک منزل ثعلبیّه