عاشورا ریشه‌ها، انگیزه‌ها، رویدادها، پیامدها صفحه 36

حسین علیه السلام اذان و در گوش چپ وی اقامه گفت و سپس وی را در آغوش گرفت و گریست.

اسماء می‌گوید: به حضرت عرض کردم: پدر و مادرم فدای تو باد، چرا گریه می‌کنی؟

فرمود: به خاطر این فرزندم گریانم.

عرض کردم: او که هم اکنون متولّد شده است (و جای شادی و خوشحالی است، نه اندوه).

فرمود:

«تَقَتُلُهُ الْفِئَةُ الْباغِیَةُ مِنْ بَعْدِی، لا أَنالَهُمُ اللَّهُ شَفاعَتِی؛ وی را پس از من گروهی ستمکار به شهادت می‌رسانند که هرگز خداوند شفاعتم را نصیب آنان نخواهد ساخت».

آنگاه فرمود:

«یا أَسْماءُ لا تُخْبِرِی فاطِمَةَ بِهذا فَإِنَّها قَرِیبَةُ عَهْدٍ بِوِلادَتِهِ؛ ای اسماء! فاطمه را از این ماجرا آگاه مساز؛ چرا که او تازه صاحب این فرزنده شده است». «1»

گریه علی علیه السلام بر مظلومیّت امام حسین علیه السلام ..... ص : 59

ابن عبّاس می‌گوید: من با امیرمؤمنان علیه السلام در مسیر رفتن به صفّین همراه بودم؛ هنگامی که به نینوا رسیدیم، با صدای بلند به من فرمود: ای ابن عبّاس! آیا این مکان را می‌شناسی؟ عرض کردم: نه، نمی‌شناسم.

فرمود: اگر آن گونه که من این سرزمین را می‌شناسم، تو نیز می‌شناختی، از آن نمی‌گذشتی جز آن که همانند من گریه کنی.

آنگاه امام علیه السلام مدّتی طولانی اشک ریخت، تا آنجا که اشک‌ها از محاسن مبارکش بر