عاشورا ریشه‌ها، انگیزه‌ها، رویدادها، پیامدها صفحه 402

سپس با شمشیر به صفوف دشمن تاخت و چنین رجز می‌خواند:

أنَا یَزیدُ وَ أَبِی مُهاجِرٌ أَشْجَعُ مِنْ لَیْثٍ نَبیلٍ خادِرٌ

یا رَبِّ إنّی لِلْحُسَیْنِ ناصِرٌ وَلِابْنِ سَعْدٍ تارِکٌ و هاجِرٌ

«منم یزید فرزند مهاجر، شجاع‌تر از شیر بیشه، خدایا من یاری کننده حسینم و ابن سعد را ترک گفته و از وی دوری جستم».

او شجاعانه شمشیر می‌زد تا آنکه به فیض شهادت نائل آمد. «1»

83- حرّ بن یزید ریاحی ..... ص : 439

«حرّ» از مردان شریف کوفه و بزرگ قبیله خود بود. ابن زیاد او را به فرماندهی هزار نفر مأمور جلوگیری از امام حسین علیه السلام نمود. ولی در روز عاشورا چون تصمیم «ابن سعد» را بر جنگیدن جدی یافت، لرزه بر پیکرش افتاد و آرام آرام از سپاه یزید کناره گرفت.

مهاجر بن اوس چون اضطراب شدید حر را دید، گفت: به خدا سوگند تاکنون چنین حالتی در تو ندیده‌ام، اگر پیش از این از من می‌پرسیدند که دلاورترین مردم کوفه چه کسی است، تنها تو را نشان می‌دادم. حرّ گفت: خود را در میان بهشت و جهنم می‌بینم اما من چیزی را بر بهشت ترجیح نمی‌دهم هر چند پیکرم پاره پاره شود و مرا در آتش بسوزانند (إنّی وَاللَّهِ أُخَیِّرُ نَفْسی بَیْنَ الْجَنَّةِ وَالنَّارِ وَلا أخْتارُ عَلَی الْجَنَّةِ شَیْئاً).

سرانجام حرّ تصمیمش را گرفت و به سوی اردوگاه امام حسین علیه السلام شتافت.

بنا به نقل «ابن اثیر» در تاریخ خود هنگامی که «حرّ» خدمت امام علیه السلام رسید، عرضه داشت: من فکر نمی‌کردم که این جماعت کار را به اینجا برسانند والّا هیچگاه با آنان همراهی نمی‌کردم. اینک برای توبه به نزدت آمده‌ام و تصمیم دارم تا پای مرگ از شما