عاشورا ریشه‌ها، انگیزه‌ها، رویدادها، پیامدها صفحه 407

85- مسلم بن عوسجه ..... ص : 444

وی مردی شجاع و مقیم کوفه بود واز جمله کسانی بود که برای امام حسین علیه السلام نامه نوشته و آن حضرت را به کوفه دعوت نموده بود.

مسلم پس از ورود ابن زیاد به کوفه و شهادت مسلم بن عقیل به همراه اهل و عیالش از کوفه خارج شد و به آن حضرت پیوست و تا آخرین قطره خون خود وفادار ماند.

عمرو بن حجاج که در میسره لشکر ابن سعد قرار داشت، بر میمنه سپاه امام- که زهیر بن قین فرماندهی آن را به عهده داشت- حمله‌ور شد. در این درگیریِ سخت مسلم بن عوسجه حضور داشت و با تمام وجود می‌جنگید و در گرماگرم مبارزه تحسین برانگیزش این رجز را می‌خواند:

إنْ تَسْألُوا عَنِّی فَإنّی ذُو لَبَدٍ مِنْ فَرْعِ قَوْمٍ مِنْ ذُری بَنِی أسَدٍ

فَمَنْ بَغانِی حائدٌ عَنِ الرَّشَدِ وَ کافِرٌ بِدِینِ جَبَّارٍ صَمَدٍ

«اگر از من می‌پرسید من دلاوری از برگزیدگان بنی‌اسدم، کسی که بر من ستم نماید از راه سعادت جدا گشته و به دین خدای جبار و بی‌نیاز کافر شده است». «1»

چون تب جنگ فروکش کرد حاضران دیدند که مسلم بن عوسجه با تن خون‌آلود بر روی خاک افتاده است، و حسین بن علی علیه السلام به اتفاق حبیب بن مظاهر به بالین وی حاضر شده است.

امام علیه السلام خطاب به وی که هنوز رمقی داشت، فرمود:

«رَحِمَکَ اللَّهُ یَا مُسْلِمُ! «مِنْهُمْ مَّنْ قَضَی نَحْبَهُ وَمِنْهُمْ مَّنْ یَنْتَظِرُ وَمَا بَدَّلُوا تَبْدِیلًا»؛ خدا ترا رحمت کند ای مسلم! بعضی از آنان (مؤمنین) به پیمان خود (شهادت در راه خدا) عمل کردند و بعضی از آنان در حال انتظار به سر می‌برند و عهد و پیمان خود را تغییر نداده‌اند». «2»

__________________________________________________
(1). أعیان الشیعة، ج 1، ص 605
(2). احزاب، آیه 23