عاشورا ریشه‌ها، انگیزه‌ها، رویدادها، پیامدها صفحه 431

چنانکه با قوم عاد و ثمود کردی، خداوندا سلامم را به پیامبرت ابلاغ کن و از دردی که به من رسیده او را با خبر ساز، که هدفم از تحمل این همه درد و رنج در راه یاری ذریه پیامبرت، برای رسیدن به پاداش تو است».

آنگاه چشمانش را گشود و به چهره نورانی امام نگریست و عرض کرد:

«أَوَفَیْتُ یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ؛ آیا به وظیفه‌ام عمل کردم و وفا نمودم؟».

امام علیه السلام در پاسخ فرمود: «نَعَمْ، أَنْتَ أَمامِی فِی الْجَنَّةِ؛ آری، تو پیشاپیش من به بهشت خواهی رفت».

«سعید بن عبداللَّه» با شنیدن این کلام غرق سرور و شادی شد و جان به جان آفرین تسلیم کرد. «1»

***

مسأله شهادت یاران امام حسین علیه السلام تنها مسأله نهادن جان بر سر اهداف آن حضرت نیست، مهم‌تر از آن سطح بالای معرفت آنها نسبت به مقام امام علیه السلام و آمادگی بی‌قید و شرطشان برای انجام فرمان آن حضرت، و درک صحیح معنای ولایت است که در لابه‌لای کلمات آنان موج می‌زند.

97- جَون «2» مولی أبی‌ذرّ ..... ص : 468

«جَوْن» غلام سیاهی که امیرمؤمنان علی علیه السلام او را خریداری کرد و به ابوذر غفاری بخشیده بود. او در ربذه- تبعیدگاه ابوذر- همراه ابوذر بود و پس از شهادت ابوذر در سال 32 هجری به مدینه بازگشت و در خدمت امیرمؤمنان علی علیه السلام و سپس امام حسن مجتبی علیه السلام و پس از آن در خدمت امام حسین علیه السلام بود. او به همراه امام از مدینه به مکه

__________________________________________________
(1). اعیان الشیعة، ج 1، ص 606 و ابصارالعین، ص 126
(2). بعضی نامش را جُوَین ثبت کرده‌اند و برخی نام وی را «حُوَیّ» دانسته‌اند. (رجوع شود به: انساب الاشراف، ج 3، ص 403)