عاشورا ریشه‌ها، انگیزه‌ها، رویدادها، پیامدها صفحه 479

و این است سرنوشت افراد ترسو و بی‌اراده. این است پایان شوم عمر پیمان شکنان بی‌وفا.

118- مرا بشناسید ..... ص : 516

امام علیه السلام در روز عاشورا در حالی که به سوی میدان شهادت گام بر می‌داشت شمشیر از نیام کشیده به معرّفی خویش پرداخت و اتمام حجّت نمود، تا فردا نگویند ما او را نشناختیم و برای این هدف، از اشعار جالب و پرمعنایی که خود سروده بود، و در اعماق دلها نفوذ می‌کرد، بهره گرفت و فرمود:

انَا ابْنُ عَلِیِّ الطُّهْرِ مِنْ آلِ هاشِمٍ کَفانی بِهذا مَفْخَراً حینَ افْخَرُ

وَ جَدّی رَسُولُ اللَّهِ اکْرَمُ مَنْ مَضی وَ نَحْنُ سِراجُ اللَّهِ فِی الْأَرْضِ نَزْهَرُ

وَ فاطِمَةُ أُمّی مِنْ سُلالَةِ احْمَدَ وَ عَمِّی یُدْعی ذَالْجَناحَیْنِ جَعْفَرُ

وَ فینا کِتابُ اللَّهِ أُنْزِلُ صادِقاً وَ فینَا الْهُدی وَ الْوَحْیُ بِالْخَیْرِ یُذْکَرُ

وَ نَحْنُ أَمانُ اللَّهِ لِلنَّاسِ کُلِّهِمْ نُسِرُّ بِهذا فی الْأَنامِ وَ نَجْهَرُ

وَ نَحْنُ وُلاةُ الْحَوْضِ نَسْقی وُلاتَنا بِکَأْسِ رَسُولِ اللَّهِ ما لَیْسَ یُنْکَرُ

وَ شیعَتُنا فی النَّاسِ أَکْرَمُ شیعَةٍ وَ مُبْغِضُنا یَوْمَ الْقِیامَةِ یَخْسَرُ

بِنا بَیَّنَ اللَّهُ الْهُدی مِنْ ضَلالَةٍ وَ یَغْمَرُ بِنا آلاءَهُ وَ یَطْهَرُ

إِذا ما أَتی یَوْمَ الْقِیامَةِ ظامِئاً الَی الْحَوْضِ یَسْقیهِ بِکَفَّیْهِ حَیْدَرُ

امامٌ مُطاعٌ اوْجَبَ اللَّهُ حَقَّهُ عَلَی النَّاسِ جَمْعاً وَالَّذی کانَ یَنْظُرُ

فَطُوبی لِعَبْدٍ زارَنا بَعْدَ مَوْتِنا بِجَنَّةِ عَدْنٍ صَفْوُها لا یُکَدَّرُ

«منم فرزند علی پاک، از خاندان هاشم که اگر بخواهم افتخار کنم همین افتخار مرا بس است!

جدّم رسول خدا است که گرامی‌ترین انسان‌ها است و ماییم چراغ فروزان الهی در زمین.

و مادرم فاطمه علیها السلام از دودمان احمد است و عمویم جعفر است که به صاحب دو بال خوانده می‌شود.