عاشورا ریشه‌ها، انگیزه‌ها، رویدادها، پیامدها صفحه 54

اخلاقی آنان و در نتیجه «اقتداء و تأسّی» مردم به آن بزرگان است». «1» لذا احیای نام و بزرگداشت خاطره آنان حرکتی پسندیده و عملی مطلوب است.

***

4- تجلیل از مجاهدت امام علیه السلام و تعظیم شعائر ..... ص : 77

اساساً سوگواری در مرگ اشخاص یک نوع تعظیم و احترام به آنان و رعایت موقعیّت و شخصیّت‌شان محسوب می‌شود؛ پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله می‌فرماید:

«مَیِّتٌ لابَواکِیَ عَلَیْهِ، لا إِعْزازَ لَهُ؛ مرده‌ای که گریه کننده‌ای نداشته باشد عزّتی ندارد!». «2»

مخصوصاً سوگواری در مرگ مردان الهی، از مصادیق بارز تعظیم شعائر الهی بوده و تجلیل از عقیده و راه و رسم و مجاهدت و تلاش آنان محسوب می‌شود. از این رو، رسول خدا صلی الله علیه و آله هنگام بازگشت از جنگ احد وقتی که مشاهده کرد خانواده‌های شهدای قبیله «بنی اشهل» و «بنی ظفر» برای شهیدان خود گریه می‌کنند، ولی عموی بزرگوارش حضرت حمزه گریه کننده‌ای ندارد، فرمود:

«لکِنَّ حَمْزَةُ لابَواکِیَ لَهُ الْیَوْمَ؛ امّا امروز حمزه، گریه کننده‌ای ندارد!». «3»

زنان مدینه با شنیدن این سخن در خانه حضرت حمزه اجتماع کرده و به سوگواری پرداختند و بدین وسیله شخصیّت عظیم حضرت حمزه مورد تجلیل وتکریم قرار گرفت.

و نیز آنگاه که خبر شهادت جعفر طیّار در جنگ موته به مدینه می‌رسد، پیامبر صلی الله علیه و آله

__________________________________________________
(1). جواهر الکلام، ج 4، ص 366: «وَ قَدْ یُسْتَفادُ مِنْهُ اسْتِحْبابُ ذلِکَ اذا کانَ الْمَنْدُوبُ ذا صِفاتٍ تَسْتَحِقُ‌النَّشْرَ لِیُقْتَدی بِها»
(2). المأساة الحسین، ص 118
(3). استیعاب، ج 1، ص 275