عاشورا ریشه‌ها، انگیزه‌ها، رویدادها، پیامدها صفحه 61

فاطمه علیها السلام خطاب به «انس» فرمود:

«یا أَنَسُ أَطابَتْ أَنْفُسُکُمْ أَنْ تَحْثُوا التُّرابَ عَلی رَسُولِ اللَّهِ؛ ای انس آیا قلبتان رضایت داد که بر بدن رسول خدا خاک بریزید؟».

سپس ادامه داد:

یا أَبَتاهُ أَجابَ رَبّاً دَعاهُ یا أَبَتاهُ مِنْ رَبِّهِ ما أَدْناهُ

یا أَبَتاهُ جَنَّةُ الْفِرْدَوْسِ مَأْواهُ یا أَبَتاهُ إِلی جِبْرَئِیلَ أَنْعاهُ

«پدر جان ای آن‌که دعوت پروردگارش را اجابت کردی؛ پدر جان ای آن‌که به پروردگار خویش نزدیک (و ملحق) شدی.

پدرجان! بهشت برین جایت باد؛ پدرجان! رحلت تو را به جبرئیل خبر می‌دهم». «1»

همچنین «امّ‌سلمه» در محضر رسول خدا صلی الله علیه و آله در مرگ پسرعمویش، نوحه سرایی کرد و با حزن و اندوه اشعاری را خواند. «2»

امام باقر علیه السلام به فرزندش امام صادق علیه السلام سفارش کرد که مقداری از مالم را وقف کن برای آن‌که به مدّت ده سال جمعی از نوحه سرایان در «منا» برایم نوحه سرایی کنند. «3»

6- به سر و سینه زدن ..... ص : 84

به سر و سینه زدن در عزا و مصیبت بزرگی همچون مصائب امام حسین علیه السلام امری عادی و طبیعی است. همان‌گونه که متعارف است مردم در مرگ عزیزترین عزیزان خویش به سر و سینه می‌زنند. هر چند لازم است از کارهای موهن و نادرست پرهیز شود.

متأسّفانه بعضی از عوام دست به کارهای زننده‌ای می‌زنند که اثر منفی در شکوه و

__________________________________________________
(1). مستدرک حاکم، ج 1، ص 382. همین ماجرا، جملات و اشعار، با اندکی تفاوت در صحیح بخاری، کتاب المغازی، باب مرض النبی و وفاته، حدیث 30 آمده است
(2). وسائل الشیعة، ج 12، ص 89، ح 2
(3). همان مدرک، ص 88