عاشورا ریشه‌ها، انگیزه‌ها، رویدادها، پیامدها صفحه 666

دوازده بند محتشم ..... ص : 709

بند اوّل ..... ص : 709

باز این چه شورش است که در خلق عالمست باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است

باز این چه رستخیز عظیم است کز زمین بی نفخ صور، خاسته تا عرش اعظم است

این صبح تیره باز دمید از کجا که کرد کار جهان و خلق جهان جمله درهم است

گویا طلوع می‌کند از مغرب آفتاب کاشوب در تمامی ذرّات عالم است

گر خوانمش قیامت دنیا بعید نیست این رستخیز عام که نامش محرّم است

در بارگاه قدس که جای ملال نیست سرهای قدسیان همه بر زانوی غم است

جنّ و ملک بر آدمیان نوحه می‌کنند گویا عزای اشرف اولاد آدم است

خورشید آسمان و زمین نور مشرقَیْن پرورده در کنار رسول خدا حسین‌

بند دوم ..... ص : 709

کشتی شکست خورده طوفان کربلا در خاک و خون فتاده به میدان کربلا

گرچشم روزگار بر او فاش می‌گریست خون می‌گذشت از سر ایوان کربلا