عاشورا ریشه‌ها، انگیزه‌ها، رویدادها، پیامدها صفحه 668

کاش آن زمان که کشتی آل نبی شکست عالم تمام غرقه دریای خون شدی

آن انتقام گر نفتادی به روز حشر با این عمل معامله دهر چون شدی

آل نبی چون دست تظلّم بر آورند ارکان عرش را به تلاطم درآورند

بند چهارم ..... ص : 711

برخوان غم چو عالمیان را صلا زدند اوّل صلا به سلسله انبیا زدند

نوبت به اولیا چو رسید آسمان طپید زان ضربتی که بر سر شیر خدا زدند

بس آتشی ز اخگر الماس ریزه‌ها افروختند و بر جگر مجتبی زدند

و آنگه سرادقی که مَلَک محرمش نبود کندند از مدینه و بر کربلا زدند

وز تیشه ستیز در آن دشت، کوفیان بس نخل‌ها ز گلشن آل عبا زدند

بس ضربتی کز او جگر مصطفی درید بر حلق تشنه خَلَف مرتضی زدند

اهل حرم دریده گریبان گشاده مو فریاد بر در حرم کبریا زدند

روح الامین نهاد به زانو سر حجاب تاریک شد ز دیدن آن، چشمِ آفتاب‌

بند پنجم ..... ص : 711

چون خون ز حلق تشنه او بر زمین رسید جوش از زمین به ذروه عرش برین رسید

نزدیک شد که خانه ایمان شود خراب از بس شکست‌ها که به ارکان دین رسید

نخل بلند او چو خسان بر زمین زدند طوفان بآسمان ز غبار زمین رسید

باد آن غبار، چون به مزار نبی رساند گرد از مدینه بر فلک هفتمین رسید

یکباره جامه در خُم گردون به نیل زد چون این خبر به عیسی گردون نشین رسید

پر شد فلک ز غلغله چون نوبت خروش از انبیا به حضرت روح الامین رسید

کرد این خیال، وهمِ غلط کار، کان غبار تا دامن جلال جهان آفرین رسید

هست از ملال گرچه بری ذات ذوالجلال او در دلست و هیچ دلی نیست بی ملال‌

بند ششم ..... ص : 711

ترسم جزای قاتل او چون رقم زنند یکباره بر جریده رحمت قلم زنند

ترسم کزین گناه، شفیعانِ روز حشر دارند شرم کز گنه خلق دم زنند