عاشورا ریشه‌ها، انگیزه‌ها، رویدادها، پیامدها صفحه 672

خاموش محتشم که به سوز تو آفتاب از آه سرد ماتمیان ماهتاب شد

خاموش محتشم که ز ذکر غم حسین جبریل را ز روی پیمبر حجاب شد

تا چرخ سفله بود خطایی چنین نکرد بر هیچ آفریده جفا این چنین نکرد

بند دوازدهم ..... ص : 717

ای چرخ غافلی که چه بیداد کرده‌ای از کین چه‌ها درین ستم آباد کرده‌ای

بر طعنت این بس است که بر عترت رسول بیداد کرد خصم و تو امداد کرده‌ای

ای زاده زیاد نکرد است هیچگه نمرود این عمل که تو شدّاد کرده‌ای

کام یزید داده‌ای از کشتن حسین بنگر کرا به قتل که دلشاد کرده‌ای

بهر خسی که بار درخت شقاوت است در باغ دین چه با گل شمشاد کرده‌ای

با دشمنان دین نتوان کرد آنچه تو با مصطفی و حیدر کرّار کرده‌ای

حلقی که سوده لعل لب خود نبی بر آن آزرده‌اش ز خنجر پولاد کرده‌ای

ترسم ترا دمی که به محشر درآورند از آتش تو دود به محشر درآورند

«محتشم کاشانی»