گوهر خود را هویدا کن صفحه 14

یاران وفادارش کرده اند و فرموده است:

(فَانّی لا ارَی الْمَوْتَ الّا سَعادَهً وَ

لا الْحَیاهَ مَعَ الْظالِمینَ الّابَرَماً)؛

«حقیقت آن که من مرگ [در راه حفظ اساس دین] را جز سعادت و خوشبختی نمی بینم و زندگی با ستمگران را جز ملامت و افسردگی نمی یابم».

این معنای رشد عقلی است که ما باید از عاشورا و عزاداریهای خود تحصیل کنیم وگرنه تحرّک احساس و عاطفه ی زودگذری بیش نخواهد بود و نتیجه ی عقلانی ارزشمندی نخواهد داشت.

با تحریک عاطفه رشد عقلی حاصل نمی شود ..... ص : 14

در جلسه ی گذشته این آیه را خواندیم ولی به توضیح کافی آن نرسیدیم:

وَ لَوْ تَری إذْ وُقِفُوا عَلَی النَّارِ فَقالُوا یا لَیْتَنا نُرَدُّ وَ لا نُکَذِّبَ بِآیاتِ رَبِّنا وَ نَکُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ؛ «1»

«اگر ببینی آن هنگامی را که آنان [مجرمان و تبهکاران] را در برابر آتش نگه داشته اند [چه وضع و حالی دارند] و می گویند ای کاش ما [به دنیا] باز می گشتیم و آیات پروردگارمان را تکذیب نمی کردیم و از مؤمنان می شدیم».

یعنی آن روز می فهمند که عالم دیگری و حیات دیگری در کار بوده و آنها با بی اعتنایی از آن گذشته و الآن دچار بدبختی شومی گشته اند! آرزوی بازگشت به دنیا و جبران گذشته می نمایند امّا خدا می فرماید: