دیوان بینه رحمت در مراثی قتیل امت صفحه 119

دیوان بینه رحمت در مراثی قتیل امت و اهلبیت عصمت، ص: 66 من همانم رَه بتو بگرفته‌ام‌قلب اولاد ترا بشکسته‌ام

نادمم اکنون اگر باشد قبول‌دِه بشارت شاه فرمود ای خجول

سر بر آر این در در نومید نیست‌هرچه باشد جرُم تو بخشیدنی است

مبارزه خواستن حُرّ از سیّد الشّهداء (ع) و بمیدان امدن و موعظه کردن حرّ ان سپاه را

توبه حُرّ چون قبول شاه شدباز حُرّ را میل قربانگاه شد

شاه فرمودش فرود آی از فرس‌گفت من دارم تمنّا و هوس

در رکاب حضرتت گردم شهیدشاه فرمودش که ای حرّ رشید

چُون تو بر ما میهمان نورسی‌نیک نبود در بلا از ما رسی

گفت شاها گر که هستم میهمان‌هم تو هستی میهمان بر کوفیان

شاه فرمودش دمی کن راحتی‌زان سپس در رای صاحب رخصتی