دیوان بینه رحمت در مراثی قتیل امت صفحه 12

زانکه هرکس ذرّه از خیر بنماید بدهردر حساب آرند او را گرچه باشد کم‌بها

فرق دارد مُنفق و ممسک چه از دشمن چه دوست‌مادح و ساکت مساوی نیست در وقت عطا

لیک معنی تولّا این بود کاز اهل بیت‌دین خود گیرد نه زید و عمرو همچمون فرقه‌ها

هم ولیّ امر ایشان را بداند هر زمان‌هیچکس را بر ولاة الأمر نگمارد سزا

هم خلافت هم حکومت را بداند شانشان‌دیگران را هرکه باشد غاصب و اهل جفا

فرض داند طاعت ایشان و داند شان امام‌غیر ایشان را نه طاعت منقرض نی پیشوا

این بود حقّ تولّا خود تبرّی هم در اوست‌پس تبرّی بهر توضیح است نی شرطی جدا

ای جواد هر کس تولّا را شناسد بالتمّام‌هیچ صوفی را نخواند شیعه یا اهل ولا

مرثیه خمسه ال عبا و شکوه از جفای روزگار

فلک را کجروی با آل عصمت‌تو گوئی گشته فطریّ و حببّت