دیوان بینه رحمت در مراثی قتیل امت صفحه 180

گردون در انقلاب شد و تیره شد هوازان سوزش جروح که در شاه دین فتاد

شمر لعین چو سر ز تنش از قفا بُریدپس شور در ملائک و روح الأمین فتاد

خورشید منخسف شد و برخواست تیره بادگرد و غبار تا بفلک از زمین فتاد

زینب ز جای جَست و سراسیمه شد روان‌چشمش برأس پاک امام مُبین فتاد

فریاد وا حُسین چنان زد که در جنان‌آتش بقلب فاطمه و حور عین فتاد

و جآء شمر فی جماعة من اصحابه فحالوا بینه و بین رحله الّذی فیه ثقله‌و عیاله فصاح الحسین علیه السّلام‌

و یلکم یا شیعة ال ابی سفیان ان لم یکن لکم دین وکنتم لا تخافون المعاد فکونوا احرارا فی دنیاکم ذه فارجعوا الی احسابکم اذ کنتم اعراباکما تزعمون فتاداه شمر ما تقول یابن فاطمة فقال اقول انّی اقاتلکم و تقاتلوننی والنّسآء لیس علیهنّ جناح فامنعوا عتاتکم و جهّالکم و طغاتکم من التّعرّض لحرمی مادمت‌حیّا فقال شمر ذلک لک یابن فاطمة ثمّ صاج الیکم عن حرم الرّجد و اقصدوه بنفسه فلعمری‌هو کفو کریم.

(ترجمه)

یا شیعة آل ابی سفیان‌لرزان مکنید دل نسوان

گر نیست شما را دین خداخوف ار نکنید ز روز جزا