دیوان بینه رحمت در مراثی قتیل امت صفحه 195

(و منها)

ای جان برادر چه شد آن پیرهن توکردی تو بتن تا که بود او کفن تو

لب تشنه بکشتند ترا از چه لب آب‌جانم بفدای لب خشک و دهن تو

تو کشتند کین گشتی و ما را باسیریبُردند همه خواهر و فرزند و زن تو

(و منها)

نه رفته‌ای بسفر تا بأنتظار تو باشم‌نه غیبتت بچنان تا امیدوار باشم

نه بر تنت ز جراحت چنانکه قابل مرهم‌مُدام بر تو کنم گریه داغدار تو باشم

شوم فدای تو کاخر برفتی با دل پر غم‌بیاد کشتن تو یا که قلب زار تو باشم

شوم فدای تو لب تشنه عاقبت بگذشتی‌برای تشنگیت تا ابَد فکار تو باشم

(و منها)