دیوان بینه رحمت در مراثی قتیل امت صفحه 197

ما را سوار بر شتران کرده میبَرَندیکدل بما نسوخت و نگردید بیمناک

(زبانحال حضرت زینب سر نعش برادر)

بسرت گریه کنم یا بتن اطهر تویا که بر قاسم و عبّاس و علی اکبر تو

دیوان بینه رحمت در مراثی قتیل امت و اهلبیت عصمت، ص: 105 سَرِ تو بر سَرِ نی رفت و تنت مانده بخاک‌کاش پیش از تو برفتی ز جهان خواهر تو

میبرندم به اسیری بسوی کوفه و شام‌با حریم تو و اطفال تو و دختر تو

آل عصمت به اسیری برود با دف و نی‌عجب از حِلم حق از دشمن بد اختر تو

ایضا زبانحال حضرت زینبت (س)

برادر جان بقربان سَرِ توچرا افتاده دور از پیکر تو

سرت در شهرها بر نی بجولان‌تنت در کربلا بر خاک عریان

تو سلطان جهانی در زمانت‌چرا بر نوک نی باشد مکانت