دیوان بینه رحمت در مراثی قتیل امت صفحه 222

(ایضا فی هذا المعنی)

ای شام شوم از چه ترا این شئامت است‌اندر بلاد از چه ترا این لئامت است

ای شام آنچه بود ترا شومی و بَدی‌چونشد تمام را توبه آل نَبی زدی

دیوان بینه رحمت در مراثی قتیل امت و اهلبیت عصمت، ص: 117 ای شام بَس بر آل پیمُبر بُدی تو شام‌از بهر فاجران ز لئامت شدی بکام

شومی تو بر پیمبُر و شامی به آل اوگویا که با رسول و رسالت بُدی عدو

پروردگان پرده عصمت شترسوارزین العباد در غل و زنجیر چون تتار

میگفت و میگریست که ایکاش در وجودمادر نزادمی و چنین ذلّتم نبود

ایشام جُز خرابه نبودت که جا دهی‌آل نَبی پس از همه عزّت و شَهی

(ابیات زین العابدین علیه السّلام در دمشق)

قال الرّاوی ثمّ دخلوا بالسّبایا و الرّؤس الی دمشق و علیّ بن الحسین علیه السّلام معهم علی جمل بغیر و طآء و هو یقول: