دیوان بینه رحمت در مراثی قتیل امت صفحه 232

چسان ایعمّه جان بعد از عزیزی‌کنم یکعُمر دونان را کنیزی

مگر ال پیمبر را بقرآن‌رَوا باشد کنیزی بهَر دُونان

(ایضا فی هذا المعنی)

مگر ایعمّه ما سَرور نباشیم‌مگر ما آل پیغمبر نباشیم

مگر ما هل روُم و زنگباریم‌که پیش مردمان اینگونه خواریم

مگر ما از مسلمانان نباشیم‌مگر ما پیرو قرآن نباشیم

چرا از ما کنیزی خواستارندمگر ما را بُرون از دین شمارند

مگر ما را نبودستی عزیزی‌عزیزان کی نمانیدی کنیزی

مرا درد یتیمی از پدر بَس‌همین زجر اسیریم دگر بس

(جواب حضرت زینب و گفتگوی او با یزید و مقال در امر کنیزی)