دیوان بینه رحمت در مراثی قتیل امت صفحه 236

بجز خرابه مگر خانه‌ای بند در شام‌که در خرابه دهی آل بو تراب مقام

گلیم خاک و غطا هم ز خاک و بستر خاک‌کجا رَواست نوازش چنین؟؟؟ پاک

بنات عصمت و دُرهای شاهوار یتیم‌خرابه کس ندهد جای بی لحاف و گلیم

بیت‌

بجز خرابه مگر خانه نبد در شام‌که اهل بیت پیمبر درو نزول کنند

(مرثیه در خواب رقیّه و اوردن سر حسین (ع) را برای او و جان دادن او در کنار انسر)

فجآؤا بالرّاس الشّریف لیها مغطّی بمندیل دیبقیّ فوضع بین یدیها و کشف‌الغطآء عنه فقالت ما هذا الرّاس قالوا لها راس ابیک فرفعته من الطّست حاضنة له و هی تقول یا اباه من ذا الّذی خضّبک بدمآئک یا ابتا من ذا الّذی قطع ور یدیک یا ابتاه من ذاالّذی ایتمنی علی صغر سنّی یا ابتاه من بقی بعدک نرجوه یا ابتاه من للیتیمة حتّی تکبر یا ابتاه من‌للنّسآء الحاسرات یا ابتاه من للأرامل المسبیّات یا ابتاه من للعیون الباکیات یا ابتاه من‌للضایعات الغریبات یا ابتاه من للشّعور المنشّرات یا ابتاه من بعدک و اخخیتبنا یا ابتاه‌من بعدک و اغربتنا لیتنی کنت لک الفداء یا ابتاه لیتنی کنت قبل هذا الیوم عمیآء یا ابتاه‌لیتنی و سدت الثّری و لا اری شیبک مخضّبا بالدّمآء ثمّ انّها وضعت فمها علی فمه الشّریف‌و بکت بکآء شدیدا حتّی غشی علیها فلمّا حرّکوها فاذا بها قد فارقت روحها الدّنیا.

ترجمه

گفت ایعمّه کجا شد پدرم‌پدرم بود همین دَم ببَرَم

بکجا رفت چرا کرد شتاب‌بکنارش بدم الآن بخواب