دیوان بینه رحمت در مراثی قتیل امت صفحه 239

(ایضا از زبان رقیّه)

عمّه بیا شاهِ شهیدان رسیدمژده که سالار یتیمان رسید

دیوان بینه رحمت در مراثی قتیل امت و اهلبیت عصمت، ص: 125 گو به یتیمان که پدر آمده‌بهر ملاقات بسَر آمده

جان پدر از چه بسَر آمدی‌بیخبَرم کی ز سَفَر آمدی

بعد تو اولاد تو بیخانه شدمنزل ما گوشه ویرانه شد

جان پدر روی مرا کن نگاه‌بین که چسان گشته ز سیلی سیاه

بعد تو ماها همَه بیکس شدیم‌خوار بچشم همه ناکَس شدیم

وای بر آن خصم بداندیش توغرقه بخون کرد چرا ریش تو

رحم بر این جمع پریشان نکردواهمه از آه یتیمان نکرد

آه که رگهای گلویت بریدبر سَرِ من ذلّ یتیمی کشید