دیوان بینه رحمت در مراثی قتیل امت صفحه 243

از دل بیمار که دارد خَبَرجان بلبش شد سر قبر پدر

دل شود از بهر سکینه کباب‌داشت چه شوری بسر قبر باب

(ایضا فی هذا المقام)

اسیران بلا چون وارد کرببلا گشتندتو گوئی بار دیگر غرق گرداب بلا گشتند

زنان داغدار و طفلهای بی‌پدر یا رب‌در آن ساعت بجان بودند یا از جان جدا گشتند

امان ز اندم که بر قبر شهیدان چشمشان افتادهمَه برگ خزان ریزان بروی قبرها گشتند

دیوان بینه رحمت در مراثی قتیل امت و اهلبیت عصمت، ص: 127 چسان قبر پدر بیند یتیمی آنهم آزرده‌روا بودی اگر همچون رقیّه بی‌صدا گشتند

بزین العابدین چونشد که دید آنداغدارانراسپندآسا بر آتش از شرار سینه‌ها گشتند

زبانم بَسته باشد ورنه میگفتی جواد آنروزچه کردند و چه گفتند و چه بگذشت و چها گشتند

(ایضا فی هذا المقام بر طریق سینه‌زنی)