دیوان بینه رحمت در مراثی قتیل امت صفحه 262

دیوان بینه رحمت در مراثی قتیل امت و اهلبیت عصمت، ص: 136

تمام شد آنچه منظور اصلی در این کتاب (بیّنه رحمت) بود از تقریر واقعه جانگداز کربلا و ذکر مراثی حضرت سید الشّهدآء علیه السّلام سپس بر این شدم که تکمیل کنم آنرا بذکر پنج فصل (1) در مناجات با قاضی الحاجات (2) در مدایح و موالید حضرات معصومین علیهم السّلام و در این فصل نیز چند قطعه از معارضات با اشعار حافظ ذکر میشود از اینجهت که او آنها را در مدح اولیای خود سُروده و من مُعارضه با او نموده و مانند آن را در مدح مَوالی خود سُروده‌ام (3) در مواعظ و پندیّات (4) در تحسّر تأسّف بر غیبت ولیّ عصر و تظلَم به آنحضرت از جور و جفای زمان (5) در اشعار عربی از مدایح و مَوالید و مَراثی.

(فصل اوّل) (در ذکر چند قطعه از مناجات با قاضی الحاجات)

اشاره

بار الها بنده بگریخته‌آمده با آبروی ریخته

بنده عاصی پس از عُمری درازبر در عفو تو رُو آورده باز

ای خدا با روسیاهی آمدم‌نادمم بر عُذرخواهی آمدم

رُوسیاهم پُر گناهم دل‌تباه‌عفو خواهم عذرخواهم ای آله

سَر بزیرم نادمم از زشت کارمُجرمم مُجرم مرا معذور دار

من نه حقّ نعمتت را داشتم‌نی که پاس حرمتت بگذاشتم