دیوان بینه رحمت در مراثی قتیل امت صفحه 290

هرکه خواهد از تو کشف هَر بلابنده خود از بلاسازی رها

هرکه خواهد بهَر درد خود دوامیدهی او را به لطف خود شفا

کن دوا درد نهانم ای حبیب‌از کجا جویم بمانندت طبیب

ایا من لیس لی منک المجیربعفوک من عذابک استجیر

انا العبد المقرّ بکلّ ذنب‌و انت السّیّد الصّمد الغفور

فان عذّبتنی فالذّنب منّی‌و ان تغفر فانت به جدیر

(ترجمه)

ای که جز تو نیست بهر من پناه‌غیر عفوت نیست عذرم از گناه

جُز بعفوت از عذابت ای مجیرچیست تا گردم بذیلش مستجیر

من همان عبد گنهکارم تو راخود مقرّم اینکه بدکارم ترا