دیوان بینه رحمت در مراثی قتیل امت صفحه 303

شهر حَکَم پیمبر آنشهر را توئی درهرکَس جبین نسایید نایافت آن طُرَف را

شاها جواد محزون بر درگه تو نالان‌هستی تو باب رَحمن بزد ای از او اسف را

تو آیت وَدودی تو علّت وجودی‌بحَر محیط جودی بگشا بجود کف را

من بنده و تو مولا دارم بتو تَوَلّاکی می‌سزد تو را لا این جُغد زارطف را

(ایضا مناقب انحضرت با اشاره بولادت)

آنکه اوّل زد قَدَم در عرصه امکان علی بودزاکه نفس احمد است و نور احمد اوّلی بود

پس از آن نور آفریدی حقّ تمام ما سوی راپس علی بر ما سوی حق پس از احمد ولی بود

چون ولی عالیست از اسمش علی فرد اعلی‌مشتقش کرد و علی نامید چون نزدش علی بود

چون ولّی مطلق حقّ بود اندر کعبه زادش‌تا همَه دانند کو از حق وَلی بر هَر ولی بود

بهر اظهار نبی کافی بُد آیات نبوّت‌در مقرّین آنچه ریبی بود در حق عَلی بود