دیوان بینه رحمت در مراثی قتیل امت صفحه 352

پای ما لنگ است و منزل بس درازدست ما کوتاه و خرما بر نخیل

لیک او لطفش بطالب شامل است‌ما اگر لنگیم او باشد کفیل

دست ما کوتاه و دست او درازره بما دور است و بهَر او قلیل

شاه عالم اوست یا رب تا ابَدعزتش باقی بود بر هر قبیل

حافظ از سَر پنچه حرص و طمع‌همچو مور افتاده اندر پای پیل

حافظ و شاهش جواد و شاه طف‌هرکسی بر فطرتش گیرد خلیل

دیوان بینه رحمت در مراثی قتیل امت و اهلبیت عصمت، ص: 179

معارضه با این غزل که مطلعش اینست: سر ارادت ما و استان حضرت دوست) که بشأن پیرش گفته و من بشأن امام هشتم گفتم‌

سَر ارادت ما و آستان طوس کزوست‌هر آنچه خیر بما میرسد وَ هَرچه نکوست

نظیر شاه خراسان ندیدم از مه و مهربرو مقابله کن با هر آنچه آینه‌خوست