دیوان بینه رحمت در مراثی قتیل امت صفحه 37

ای آفتاب کاش برای سَرِ حُسین‌تا دهر بود منخسف و نیلگون شدی

کاش ایفرات از ره شرم از لب حسین‌یا خشک گشته یا که تو دریای خونشدی

یا للعجب حسین شدی تشنه لب شهیدباز این فرات جاری و گاهی فرونشدی

قطب فلک ز صد ره زین بر زمین فتادباز این فلک بگردش خود بی‌سکونشدی

جسم حُسین بروی زمین زیر سم اسب‌یکدم نه این زمین ز قرارش بُرون شدی

کاش ایجواد یک سَرِه عالم شدی فناآندم که رُوی سینه او شمر دون شدی

مرثیه در شکوه از بیدادی قوم شقاوت اثار بر سر و تن و عیال ان بزرگوار

اگر حُسین نه پرورده خدا بودی‌عزیز فاطمه فرزند مصطفی بودی

گرم که بود سزاوار کشتن از چه تنش‌بروی خاک و سرش زیب نیزه‌ها بودی

گرم حُسین سزاوار بود کشتن اوکجا اسیری اولاد او سزا بودی