دیوان بینه رحمت در مراثی قتیل امت صفحه 438

هیچ شاهی بر کسی دائم نشدهیچ از مردن کسی سالم نشد

مرگ بر هر بارگاه و هر سَری‌اشترش خواباند از شاه و گدا

چون امیدستی کسی را بر دوام‌از چه دارد آرزوی عیش تام

چون نباید از حیواتش رسته شدبا حبال مرگ روحش بَسته شد

جَم او بهَر مهالک شد هدف‌ملک و مالش بر زوال است و تلف

«فصل چهارم» در اشعاریکه در تظلّم و شکوه بامام زمان علیه السّلام ازجور و جفای روزگار سروده‌ام‌اگرچه در این زمینه سروده‌هایم‌

اشاره

بسیار است ولی بهمین مقدار اکتفا مینمایم) (تأسّف بر انکسار دین و تظلّم بأمام عصر (عج) و تذکّر از خمسه طیّبه علیهم السّلام) دلی؟؟؟ دارم که بس نامش بود دل‌که شد خونابه از غمهای مشکل

غم دینم مرا خونابه دل کردنحیفم همچنان بیمار سل کرد

چرا در دل غمم از دین نباشدکه بینم رشته‌اش از هم بپاشد