دیوان بینه رحمت در مراثی قتیل امت صفحه 45

سیراب وحش و طیر و دواب و درندگان‌خشکیده لب همه حرم بی‌خطای او

لب تشنه شد شهید بشمشیر و تیر و نی‌شمر لعین بُرید سرش از قفای او

اموال او برفت بغارت چو اهل حرب‌وانگه زدند آتش کین در سَرای او

دیوان بینه رحمت در مراثی قتیل امت و اهلبیت عصمت، ص: 29 جسمش برُوی خاک و سرش بر سنان‌یا در تنور و طشت طلا بود جای او

میداد پند و وعظ بقرآن ز روی نی‌افکنده شورشی ز سَرِ نی نوای او

شد عترتش اسیر و بروی شتر سوارایجان فدای عترت و ایجان فدای او

کاش آنزمان جواد که زینب اسیر شدعالم شدی فنا که ندید ابتلای او

التجاء بدرگاه حضرت سیّد الشّهداء علیه السّلام و با سائر ائمّه (ع) نیز مناسب است‌

ما بدرگاه تو ایشَه به پناه آمده‌ایم‌همه شرمنده و با روی سیاه آمده‌ایم

ما نداریم بغیر از تو شفیعی ز گناه‌با تضرّع بشفاعت ز گناه آمده‌ایم