دیوان بینه رحمت در مراثی قتیل امت صفحه 49

بتو ای حسین بحبّتم نه ز راه فضل و عطا بودچه عطا کنی چه ابا کنی بفراز دیده و سر کنم

بجواد کن نظر ایشها تو نظر مکن بحقارتش‌بنگر که بر نظر تو من کشم آه و دیده تر کنم

ایضا در اینمعنی‌

جز حُسین کیست که بر ما کند از لطف نظرکو بود در دو جهان دادرس جنّ و بشر

ما کز ان روز که زادیم ز مادر آلودکام ما را بتولّای حُسین مام و پدر

هر زمان عارض ما شد الم و درد و تبی‌بحسین هر دو توسّل زدی با اشک بصر

دیوان بینه رحمت در مراثی قتیل امت و اهلبیت عصمت، ص: 31 غیر درگاه رسول و حَرَم آل رسول‌نیست ما را بدوکونش در امیّد دگر

ما که جز احمد و آلش نستودیم بخویش‌نه امامی و نه شاهی و نه مولا یکسر

پس جز اینخانه چرا خانه دیگر برویم‌یا دگر در بزنیم از چه بغیر از ایندر

ما که پرورده این درگه و این بارگهیم‌خیر ما باید از ایندر بود و رفتن شرّ