دیوان بینه رحمت در مراثی قتیل امت صفحه 553

طحنوا بحوافر خیلهم‌اضلاع حسین و افتخروا

و علی الأرماح رؤسهم‌نصبوا و علی ملاء شهروا

دیوان بینه رحمت در مراثی قتیل امت و اهلبیت عصمت، ص: 275 و نسائهم بسیاطهم‌و کعوب اسنّتهم زجروا

(خاتمة در اشعاریکه در خصوص زیارت حضرت رضا (ع) سروده شده)

در این چند سفر که پیاده بزیارت آنحضرت موفق شدم اشعاری در طیّ راه یا پیش از حرکت سرودم که مضامینش التجاء و تضرع و زاری به آن آستان مقدس بود و در راه با همراهان به آنها زمزمه مینمودیم و همچنان زاری‌کنان میخواندیم و میرفتم و حالت ذوق و شوقی داشتیم، خوش داشتم آن اشعار را نیز ضمیمه این کتاب نمایم تا شاید زائرین محترم آنحضرت هم بآنها مترنم شوند و بر شوق ایشان افزوده شود یا حال خوشی بأیشان دست دهد از اینرو مرا هم نیز بهره عاید گردد.

بسم اللّه الرّحمن الرّحیم

دیوان بینه رحمت در مراثی قتیل امت و اهلبیت عصمت ؛ ؛ ص275

ما گدایان (ما ز تهران‌ما پیاده)بأمید اینهمه راه آمده‌ایم

به پناه آمده‌ایم‌بگدائی بدر خانه شاه آمده‌ایم

به پناه آمده‌ایم‌تو ولیّ حقی و والی ما در دو سرا