رمز عاشورا: درس بندگی از سیرت حسین علیه السلام صفحه 59

درست است که قرآن کریم می فرماید (ما أصابَکُم مِن مُصیبَهٍ فَبِما کَسَبَت اَیدیکُم)(1) امّا این آیه مربوط به ماست. هر مصیبت و بلایی که بر سر ما می آید به خاطر کارهای خودمان است. ولی این مطلب درباره ائمّه علیهم السلام صادق نیست.(2)

وَ لَکِن لِمَنَازِلِ وَ کَرَامَهٍ مِنَ اللهِ أَرَادَ أَن یَبلُغُوهَا.

بلکه به خاطر منزلت و کرامت آن ها و درجاتی است که خداوند می خواسته ایشان به آنها برسند.

دست آخر خطاب به حمران می فرمایند:

فَلَا تَذهَبَنَّ بِکَ المَذَاهِبُ فِیهِم.(3)

تو درباره آنان به عقاید و دیدگاه هایی [غیر از آن چه به تو آموختیم] معتقد نشوی!

3-2) تخییر امیر مؤمنان علیه السلام در تن دادن به شهادت

اشاره

چنان که رفت مرحوم کلینی بابی در کافی شریف گشوده اند با این عنوان که: «ائمّه علیهم السلام می دانند چه هنگام می میرند و جز به اختیار خودشان نمی میرند.»(4)م.

1- بنگرید به روایات ذیل آیه شریفه در: الکافی، ج2، ص449 و 450، امام صادق علیه السلام در یکی از این روایات شریف می فرمایند: إِنَّ اللهَ یَخُصُّ أَولیاءَهُ بِالمَصائِبِ لِیَأجُرَهُم عَلَیهَا مِن غَیرِ ذَنبٍ. خداوند اولیایش را به مصیبت ها اختصاص می دهد برای آن که [به خاطر صبر] بر آن ها پاداششان بدهد؛ بدون آن که گناهی داشته باشند.
2- الکافی، ج1، ص260.
3- الکافی، ج1، ص260.
4- الکافی، ج1، ص258. نیز بنگرید به: بحارالانوار، ج27، ص285 باب انّهم یعلمون متی یموتون و انّه لا یقع ذلک الّا باختیارهم.