- مقدّمه 1
- اشاره 5
- 1) ناهمخوانی حرکت سیّدالشّهدا علیه السلام با حساب و کتاب های بشری 13
- 2) شایع بودن سرنوشت سیّدالشّهدا علیه السلام در میان دوست و دشمن 16
- جمع بندی و نتیجه گیری فصل اوّل 38
- اشاره 39
- 1) علم الهی امام حسین به تفاصیل جریان شهادتشان 39
- اشاره 42
- تلازم نداشتن علم امام به هنگام مرگ با «خودکشی» 45
- 2) پیمان الهی برای تن دادن به شهادت 47
- اشاره 47
- 3) تخییر امام علیه السلام در انتخاب شهادت 53
- اشاره 59
- جمع بندی و نتیجه گیری فصل دوم 72
- اشاره 74
- 1) مشیّت الهی در حرکت امام حسین علیه السلام 74
- جمع بندی و نتیجه گیری فصل سوّم 88
- 1) آثار و برکات خروج سیّدالشّهدا و لزوم خط نشدن آن ها با علّت 89
- اشاره 89
- اشاره 99
- اشاره 110
- 2) نقش مؤثّر معیارهای الهی در تحلیل حرکت امام حسین علیه السلام 110
- اشاره 112
- 3) سرّ جانفشانی سرور و سالار شهیدان علیه السلام 120
- اشاره 120
- 1) راضی شدن پیامبر و حضرت زهرا به قضای الهی درباره سیّدالشّهدا علیه السلام 133
- اشاره 133
- اشاره 151
- 2) گوشه ای از عبادات سیّدالشّهدا علیه السلام 151
- جمع بندی و نتیجه گیری فصل پنجم 160
راضی است که مقاومت کنند و در مقابل این خبیث ها و پلیدها بایستند؛ و می دانستند که اگر بایستند نتیجه اش چیست، با علم و یقین به این که شهید می شوند و زن و بچه شان اسیر می شوند؛ تمام این ها را به جان و دل خریدند و تمام دارایی شان را در راه خدا و برای خدا دادند، و به بالاترین درجه ای که خدا می خواست برسند، رسیدند.
اگر این مقدار عبودیّت نمی کردند، خدا هم این درجه را هم نمی داد. اگر امام علیه السلام شهادت را اختیار نمی فرمود آیا همین رتبه را در پیشگاه خدا کسب می کردند و از مقامشان چیزی کاسته نمی شد؟ جوابی که به صراحت در روایات داده شده، این است که اگر ایشان شهادت را انتخاب نمی کردند به آن درجاتی که خداوند برای ایشان قرار داده بود، نمی رسیدند.(1)
جمع بندی و نتیجه گیری فصل دوم
امام حسین علیه السلام روی حساب های عادی و با ارزیابی وضع موجود از خطر آفرینی بنی امیّه و بی وفایی کوفیان کاملاً باخبر بودند. بعلاوه به لحاظ علم الهی خود می دانستند که چنین تقدیری انتظارشان را.»
1- ... فَجَاءَهُ النَّبِیُّ وَ هُوَ فِی مَنَامِهِ فَأَخَذَ الحُسَینَ وَ ضَمَّهُ إِلَی صَدرِهِ وَ جَعَلَ یُقَبِّلُ بَینَ عَینَیهِ وَ یَقُولُ بِأَبِی أَنتَ کَأَنِّی أَرَاکَ مُرَمَّلاً بِدَمِکَ بَینَ عِصابَهٍ مِن هذِهِ الاُمَّهِ یَرجُونَ شَفَاعَتی مَا لَهُم عِندَ اللهِ مِن خَلاقٍ یا بُنَیَّ إِنَّکَ قادِمٌ عَلی أَبیکَ وَ أُمَّکَ وَ أَخیکَ وَ هُم مُشتاقُونَ إِلَیکَ وَ إِنَّ لَکَ فی الجَنَّهِ دَرَجاتٍ لا تَنَالُهَا إِلَّا بِالشَّهادَهِ... (بحارالانوار، ج44، ص31) چنان که می بینیم رسول اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم به عزیزشان امام حسین علیه السلام تصریح می فرمایند که: «... تو در بهشت درجاتی داری که جز با شهادت با آن ها نمی رسی...»