سوژه سخنرانی محرم صفحه 124

تقرب و توسل

«اَللَّهُمَّ اجْعَلْنی عِنْدَکَ وَجیهاً بِالْحُسَینِ... اِنّی اَتَقَرَّبُ اِلَی اللَّهِ وَ اِلی رَسُولِهِ وَ اِلی اَمیرِالْمُؤْمِنینَ وَ... وَاَتَقَرَّبُ اِلَی اللَّهِ ثُمَّ اِلَیکُمْ بِمُوالاتِکُمْ وَ مُوالاهِ وَلِیکُمْ وَ...»

مقرّبان کیانند؟

1. پیشی گیرندگان بر خیر: «وَ السَّبِقُونَ السَّبِقُونَ * أُوْلَئِکَ الْمُقَرَّبُونَ » (1) [1] ؛ «و سبقت گیرندگان `مقدمند` آنان همان مقرّبان هستند.»

2. مؤمنان راستین: قال امیرالمؤمنین علیه السلام: «اَقْرَبُ النَّاسِ مِنَ اللَّهِ سُبْحانَهُ أَحْسَنُهُمْ ایماناً؛ (2) [1]مقرب ترین مردم در نزد پروردگار پاک، آنانی هستند که ایمانشان از همه نیکوتر است.»

3. بردباران و نیکوسیرتان: قال زین العابدین علیه السلام: «اِنَّ أَقْرَبَکُمْ مِنَ اللَّهِ أَوْسَعُکُمْ خُلْقاً؛ (3) [1] به درستی که مقرب ترین شما به پروردگار آن کسانی هستند که وسعت اخلاق بیشتری (شرح صدر) دارند.»

1- الواقعه / 10 و 11.
2- غرر الحکم، ح 3193.
3- الکافی، ج 8، ص 69، ح 3.