سوژه سخنرانی محرم صفحه 213

رازداری

امام علی علیه السلام می فرماید: «صَدْرُ الْعاقِلِ صُنْدُوقُ سِرِّهِ؛ (1) [1] سینه خردمند، صندوق سرّ اوست.»

یکی از حقوق مؤمنین، حفاظت از اسرار آنان است.

«امانت» تنها در باز پس دادن فرش همسایه یا مراقبت از گلدانهای او و امثال اینها نیست. «آبرو» از هر سرمایه ای بالاتر است و با «رازداری» می توان «آبروداری» کرد. حفظ اسرار را باید از خدا آموخت. در دعای کمیل می خوانیم: «وَلا تَفْضَحْنی بِخَفِی مَا اطَّلَعْتَ عَلَیهِ مِنْ سِرّی...؛ خدایا مرا با اسرار پنهانی که از من می دانی، رسوا مگردان.»

و همانطوری که نگهبانی از راز مسلمانان یک وظیفه دینی است، حفاظت از راز نظام اسلامی و راز جنگ مسلمانان هم از تکالیف دینی است. عملیاتهای موفق جبهه ها مدیون بسیاری از رازداریهای رزمندگان اسلام است، و از این بالاتر مرهون رازداری اُسرایی است که حاضر بودند شکنجه های دشمن را به جان بخرند اما سخنی بر زبان نیاورند.

یکی از اسرای سالهای اول انقلاب که به دست حزب کومله به اسارت در آمده است، در وصف یکی دیگر از نیروهای ارتشی که از ایمان بسیار بالایی برخوردار بوده است، چنین می گوید: