سوژه سخنرانی محرم صفحه 321

توجه به یتیم

یتیم در اسلام به فردی می گویند که سرپرست خود را به طور طبیعی ویا در جهاد و دفاع، از دست داده است. در اسلام، درباره رعایت حقوق یتیم و یتیم نوازی سفارش اکید شده است. یتیم نوازی تنها برای جنبه های عاطفی و پرکردن خلأ محبتی فقدان پدر نیست؛ بلکه توجه نکردن به یتیم و یا خوردن مال وی و پایمال کردن حقوق او سبب بسیاری از بزهکاری ها در وی می شود و رها کردن او سبب تربیت ناپذیری اش خواهد شد که گویا این نکته بیش تر مدّ نظر اسلام باشد.

توجه به یتیم در روایات

1. پاداش سرپرستی یتیم: رسول خداصلی الله علیه وآله فرمود: «مَنْ عَالَ یتِیماً حَتّی یسْتَغْنِیَ أَوْجَبَ اللَّهُ لَهُ بِذلِکَ الْجَنَّه؛ (1) [1] هر کس یتیمی را سرپرستی کند تا بی نیاز شود خداوند، بهشت را بر او واجب می کند.»

2. پاداش محبت به یتیم: امیر مؤمنان علیه السلام فرمود: «ما مِنْ مُؤْمِنٍ وَلا مُؤْمِنَهٍ یضَعُ یدَهُ عَلَی رَأْسِ یتِیمٍ تَرَحُّماً لَهُ اِلَّا کَتَبَ اللَّهُ لَهُ بَکُلِّ شَعْرَهٍ مَرَّتْ یدَهُ عَلَیها حَسَنَهً؛ (2) [1] هیچ مرد و زنی نیست که دستی بر سر یتیمی از روی ترحم بکشد؛ مگر آنکه خداوند به ازای هر مویی که دستش بر او بگذرد حسنه ای به او بدهد.»