سوژه سخنرانی محرم صفحه 39

غیرت

یکی از ویژگیهای شایسته و متعالی، «غیرت» است. این واژه در لغت یعنی «نَفْرَهُ طَبِیعَهٍ تَکونُ عَنْ بُخْلِ مُشَارِکَهِ الْغَیرِ فِی اَمْرِ مَحْبِوبٍ لَهُ؛ (1) [1] غیرت، یعنی آنکه سرشت و طبیعت انسان از مشارکت غیر، در امر مورد علاقه اش نفرت داشته باشد.»

این لغت در اصطلاح، یعنی آنکه کسی نسبت به ناموس خود و همسر خود، تا آنجا اهتمام ورزد که به دیگری اجازه تعرّض به حریم خویش ندهد.

امیر مؤمنان علیه السلام می فرماید: «اِنَّ اللّهِ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی لَیمْقُتُ الرَّجُلَ یدْخَلُ عَلَیهِ فِی بَیتِهِ فَلاَ یقَاتِلُ؛ (2) [1] خداوند تبارک و تعالی دشمن می دارد مردی را که به خانه اش هجوم آورده اند و او دفاع نکند.»

امام صادق علیه السلام نیز فرمود: «اِنَّ اللّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی غَیورٌ یحِبُّ کُلَّ غَیورٍ وَ لِغَیرَتِهِ حَرَّمَ الْفَوَاحِشَ مَا ظَهَرَ مِنْهَا وَمَا بَطَنَ؛ (3) [1] خداوند تبارک و تعالی غیرتمند است و هر غیرتمندی را دوست می دارد، و برای همین غیرت است که فواحش را حرام کرده است؛ چه ظاهر باشد و چه پنهان.»

1- مجمع البحرین، طریحی، تهران، مرتضوی، دوم، 1362 ش، ج 3 و 4، ص 432 (واژه «غیر»).
2- التهذیب، شیخ طوسی، بیروت، دار التعارف، اوّل، 1401 ق، ج 6، ص 157.
3- مشکاه الانوار فی غرر الاخبار، حسن بن فضل بن حسن طبرسی، قم، دار الثقلین، اوّل، 1379 ش، ص 489.