- دیباچه 1
- بخش نخست: زیبایی شناسی 8
- چیستی زیبایی 8
- انواع زیبایی 15
- زیبایی در آیات و روایات 19
- ضرورت وجود زیبایی در زندگی بشر 30
- نگاهی به پیشینه توجه به عنصر زیبایی و بحث درباره آن 32
- زیبایی جهان هستی و انسان 35
- خداوند، زیبا و سرچشمه زیباییها 41
- تأملی در سمت و سوی بحث زیبایی شناسی حماسه عاشورا 44
- بخش دوم: حماسه عاشورا و موضوع زیبایی شناسی 44
- نقش زیباییها در جاودانگی عاشورا 45
- نهضت عاشورا به مثابه هنر 48
- شناخت زیبایی های عاشورایی به قرینه تقابل 51
- تأملی در جمال «صورت» در واقعه عاشورا 52
- ضروت بحث از زیبایی های حماسه عاشورا 56
- اشاره 59
- بخش اول: زیبایی های حسّی 60
- الف) خطابه ها 60
- ب) شعر 65
- ج) رجز 73
- د) زیبا سخن گفتن، حتی با دشمنان و مخالفان 77
- ه_) دعا و نیایش (از منظر الفاظ و موسیقایی آن) 81
- و) تلاوت قرآن 84
- بخش دوم: زیباییهای معنوی (اخلاقی و رفتاری) 87
- اشاره 87
- الف) عشق 87
- ب) رضا 92
- ج) احسان 97
- د) اخلاص 101
- ه) دانش نسبت به اقدام خود 104
- و) ایجاد تناسب میان رفتار و پیشینه درخشان خانوادگی (آباء و اجدادی) 107
- ز) ادب 108
- ح) ایثار 112
- ط) حلم و بردباری 115
- ی) صبر و شکیبایی 117
- ک) فتوت و جوانمردی 122
- ل) اهتمام به نماز 126
- ن) اهتمام به حق الناس و حقوق مالی دیگران 134
- ص) وفاداری 136
- ع) آزادگی 139
- ض) شهادت 149
- ق) خدادیداری (لقاءالله) 153
- اشاره 158
- اشاره 160
- شعر 160
- الف) شعر حماسی 164
- ب) مدیحه 168
- ج) اشعار عرفانی 169
- د) مرثیه 173
- روضه 180
- سخنرانی و سخنوری 184
- منبر 188
- خوش آوازی 189
- خوش آوازی در مداحی 189
- خوش آوازی در روضه خوانی 196
- موسیقی 197
- اشاره 206
- تعزیه 206
- مؤلفه ها و عناصر تعزیه 213
- سینه زنی 228
- اشاره 234
- گریه 234
- الف) گریه ناشی از علاقه طبیعی انسان به خود و متعلقات خود 235
- د) گریه بر مظلوم 236
- ج) گریه ای که از فضیلت طلبی و کمال خواهی ناشی میشود 236
- نقاشی 240
- پرده خوانی 245
- خوش نویسی و خطاطی 251
- رسانه و جایگاه و رسالت او در میان جامعه اسلامی ما 267
- رسانه و نگاه زیبایی شناسانه به حماسه عاشورا 282
- موضوعات پیشنهادی برای رسانه و برنامه سازان صدا و سیما 289
- موضوعات راهبردی: 289
- راهکارهای برنامه سازی: 290
«تقویم» به معنی درآوردن چیزی به صورت مناسب، و نظام معتدل و کیفیت شایسته است و گستردگی مفهوم آن، اشاره به این است که خداوند انسان را از هر نظر، موزون و شایسته آفرید، هم از نظر جسمی و هم از نظر روحی و عقلی؛ چراکه هرگونه استعدادی را در وجود او قرار داده است».(1)
مرحوم طبرسی در این باره می نویسد:
خداوند همه انسان ها را در زیباترین و نیکوترین سیما و سیرت پدید آورد و نظام بخشید، و آدمی را در زیباترین و نیکوترین قامت و اعضا و دستگاه های جسمی، و بهترین شرایط روحی و معنوی و روانی به وجود آورد و به او نعمت خرد و اندیشه و بیان و قدرت مدیریت ارزانی داشت و بدین وسیله او را از دیگر جانداران ممتاز گردانید.(2)
خداوند، زیبا و سرچشمه زیباییها
یکی از موضوعات محوری در قلمروی «زیبایی شناسی»، این است که خداوند هم زیباست و هم سرچشمه زیباییهاست. به سخن دیگر، افزون بر آنکه خداوند در ذات، صفت، اسم و فعل خویش، زیباست، تمام زیباییهای آفرینش نیز تجلی اوست. «در واقع زیبایی او محرز است، زیرا آفرینش او زیباست و این آفرینش، شبیه و به صورت اوست. یقیناً منبع اولیه امر، باید خود، زیبا باشد. بنابراین در آفرینش عالم، این چنین شایسته خداوند بود که نه تنها آن را تا جایی که ممکن
1- [1] . مجموعه نویسندگان، تفسیر نمونه، ج 27، ص 144.
2- [2] . ابوعلی فضل بن حسن طبرسی، مجمع البیان، ج 30، ص 1183.