ای زمین، ای سنگدل صفحه 1

1: کربلا بود و زمین بود و زمان

کربلا بود و زمین بود و زمان

کربلا نه ، تکّه ای از آسمان

دشت ، خالی ، آسمان ، خاموش و لال

می رسید از دورها بانگ شغال

ابرهای غصّه ، باران بلا

خیمه زد در آسمان کربلا

دشت ، سرتاسر سیاه و تار بود

برق چشم آهو و کفتار بود

یک طرف گل بود و غوغای بهار

یک طرف هم عوعوی سگهای هار

مردمانِ لقمه های چرب و نرم

مُهرِ پیشانیّ آنها مثل چرم

لشکری از سایه ها ، سجاده ها

بود جاری در میان جاده ها